Naima
Cemaziye’l-ahirin yedinci günü ki Nisan ayına denk gelmektedir, Sultanın otağı Davud Paşa sahrasına kurulup dokuz gün geçtikten sonra da sayıları yıldızlar kadar olan askerleriyle beraber İstanbul’dan ayrılıp şerefle otağa geldiler. Her taraftan, eserleri zafer olan askerler gurup gurup gelip Sultanın ordusuna dahil oldular. Pîr Mehmet Paşa İstanbul’un muhafazasıyla görevlendirilip Cemaziye’l-ahirin yirmi dokuzuncu günü güneş tutulması için namaz (Küsûf Namazı) kılındı. Güneş tutulmasından önceki ve sonraki birkaç gün ve ayın son günü uğursuz kabul edilip bu günlerde bir iş yapmak uygun görülmezdi. Ama kader hükmünü icra etmiş ve gaflet ile böyle bir günde büyük bir sefer için Davud Paşa’dan hareket edilmişti. O zaman nice üstatlar bu seferden bir sonuç alınamayacağını belirtmişlerdi. Receb’in onuncu günü Edirne’ye varıldı.