Max Weber
Kaynak: Weber, Max. (1986). Sosyoloji Yazıları. s. 209-210, Çev., Taha Parla, İstanbul: Hürriyet Vakfı Yayınları.
Tam gelişmiş bir bürokrasinin gücü olağan koşullarda hep çok yüksek olmuştur. "Siyasal efendiler", "uzmanlar"ın ve yönetim işleri içinde yer alan eğitilmiş memurların karşısında kendilerini bir "delitant" ya da amatör konumunda bulurlar. Bürokrasinin hizmet ettiği "efendi", "yasa önerme hakkı", referandum ve memurlara işten el çektirme yetkisi gibi silahlarla donanmış bir "halk" da olsa; güvensizlik oyu verme hak ya da fiili yetkisine sahip ve daha aristokratik ya da daha demokratik bir temelde seçilmiş bir "parlamento" da olsa, bu sözlerimiz geçerlidir. Bu efendi, hukuki ya da fiili olarak kendi kendini seçen aristokratik kollekyal bir kurul da olsa, halkoyuyla seçilmiş bir başkan ya da babadan oğula geçen bir saltanatın "mutlak" hükümdarı veya "meşruti" bir kral da olsa, yine de geçerlidir. Bütün bürokrasiler, bilgilerini ve niyetlerini gizli tutarak, meslekten yetişmiş olanların üstünlüğünü artırmaya çalışırlar. Bürokratik yönetim, her zaman için "gizli oturumlar" yönetimi olmak eğilimindedir; bilgisini ve eylemlerini eleştirel gözlerden olabildiğince saklamaya özen gösterir.