Üyelik İşlemleri

Hoşgeldin edebiyat dostu

Küfe

Mehmet Akif Ersoy

Beş gün oldu ki, mu'tada inkıyad ile ben

Sabahleyin çıkıvermiştim evden erkenden.

Bizim mahalle de İstanbul'un kenarı demek:

Sokaklarında gezilmez ki yüzme bilmeyerek!

Adım başında derin bir buhayre dalgalanır,

Sular karardı mı, artık gelen gelir dayanır!

Bir elde olmalı kandil, bir elde iskandil,

Selâmetin yolu insan için bu, başka değil!

Elimde bir koca değnek, onunla yoklayarak,

Önüm adaysa basıp, yok denizse atlıyarak,

—Ayakta durmaya el birliğiyle gayret eden,

Lisan-i hâl ile amma rükûa niyyet eden

O sâlhurde, harab evlerin saçaklarına,

Sığınmış öyle giderken, hemen ayaklarına

Delilimin koca bir şey takıldı... Baktım ki:

Genişçe bir küfe yatmakta, hem epey eski.

Bu bir hamal küfesiymiş... Acep kimin? Derken;

On üç yaşında kadar bir çocuk gelip öteden,

Gerildi, tekmeyi indirdi öyle bir küfeye:

—Benim babam senin altında öldü, sen hâlâ

Kurumla yat sokağın ortasında böyle daha!

O anda karşıki evden bir orta yaşlı kadın

Göründü:

— Oh benim oğlum, gel etme kırma sakın!

Ne istedin küfeden, yavrum? Ağzı yok, dili yok,

Baban sekiz sene kullandı... Hem de derdi ki: "Çok

Uğurlu bir küfedir, kalmadım hemen yüksüz... "

Baban gidince demek kaldı âdeta öksüz!

Onunla besleyeceksin ananla kardeşini.

Bebek misin daha öğrenmedin mi sen işini?"

Dedim ki ben de:

—Ayol dinle annenin sözünü!

Fakat çocuk bana haykırdı ekşitip yüzünü:

— Sakallı, yok mu işin? Git cehennem ol şuradan!

Ne dırlanıp duruyorsun sabahleyin oradan?

Benim için yanıyor: dağ kadar babam gitti...

—Baban yerinde adamdan ne istedin şimdi?

Adamcağız sana, bak hâl dilince söylerken...

—Bırak hanım, o çocuktur, kusura bakmam ben...

Adın nedir senin oğlum?

— Hasan.

—Hasan, dinle.

Zararlı sen çıkacaksın bütün bu hiddetle.

Benim de yandı içim anlayınca, derdinizi,

Fakat, baban sana ısmarlayıp da gitti sizi.

O, bunca yıl çalışıp alnının teriyle seni

Nasıl büyüttü? Bugün, sen de kendi kardeşini,

Yetim bırakmayarak besleyip büyütmelisin.

—Küfeyle öyle mi?

—Hay hay! Neden bu söz lâkin?

Kuzum, ayıp mı çalışmak, günah mı yük taşımak?

Ayıp: dilencilik, işlerken el, yürürken ayak.

—Ne doğru söyledi? Öp oğlum amcanın elini...

—Unuttun öyle mi? Bayramda komşunun gelini:

"Hasan, dayım yatı mekteplerinde zâbittir;

Senin de zihnin açık... Söylemiş olaydık bir..

Koyardı mektebe... Dur söyleyim" demişti hani?

— Okutma sen de hamal yap bu yaşta şimdi beni!

Söz anladım ki uzun, hem de pek uzun sürecek;

Benimse vardı o gün birçok işlerim görecek;

Bıraktım onları, saptım yokuşlu bir yoldan.

Ne oldu şimdi acep, kim bilir, zavallı Hasan?

SÖZCÜKLER

mutad : Alışılmış, alışkanlıklar.

inkıyad : Boyun eğme.

buhayre : Göl.

iskandil : Derinlik ölçme aleti, (parçada) baston.

rüku : Namazda öne doğru eğilme.

salhurde : Yıllanmış yaşlı.

Eklenme Tarihi: 23 Mayıs 2013

Yorumlar

Yorum yapabilmeniz için üye girişi yapmalısınız...

Yazarın sitemizdeki eserleri

Asım'dan - Mehmet Akif Ersoy (Şiir)

Bülbül - Mehmet Akif Ersoy (Şiir)

Çanakkale Şehitleri - Mehmet Akif Ersoy (Şiir)

Hasır - Mehmet Akif Ersoy (Şiir)

İstiklal Marşı - Mehmet Akif Ersoy (Şiir)

Küfe - Mehmet Akif Ersoy (Şiir)

Seyfi Baba - Mehmet Akif Ersoy (Şiir)

Süleymaniye Kürsüsünde Şiirinden - Mehmet Akif Ersoy (Şiir)

Yemişçi İhtiyar - Mehmet Akif Ersoy (Şiir)

Kadın Cinayetlerini Durduracağız Platformu