Üyelik İşlemleri

Hoşgeldin edebiyat dostu

Hasta Çocuk

Tevfik Fikret

— Bugün biraz daha rahattı, çok şükür...

— Elbet;

Geçer, bu korkulacak şey değil.

— Fakat nevbet

Zavallı yavrucuğun hâlini harâb ediyor:

Vücûdu âteş içinde, dalıp dalıp gidiyor.

İlaçların da mı te'sîri kalmamış acabâ?

Sekiz gün oldu.

— Merak etmeyin hanım, hummâ.

— Hayır, Hüdâ'ya emânet neden merâk edeyim?

Fakat kuzum, ne kadar olsa ben de vâlideyim!

Sekiz gün oldu, harâret devâm edip duruyor.

Bakın, nabızları bîçârenin nasıl vuruyor.

Sarardı, korkuyor insan bakınca ellerine,

— Üzülmeyin siz efendim, gelir çabuk yerine;

Çocuktur o...

— Gece pek çok sayıklıyor.

— Ne zarar!

İlaç verir misiniz?

— İstemez...

Kadın ağlar.

Zavallı anne şu bir tek hediyye-i ömrün

Saâdetiyle gârik-i sürûr iken daha dün,

Bugün başında nigeh-bân-ı pür-teessürdür.

Mezar gibi oda samt u sükûn ile pürdür.

Nedir iniltisi hâricde bâd-ı sermânın?

Bükâsı hastaya âid-midir şu bârânın?

Teessürât-ı beşerden gelir mi dehre melâl?

Zehi tasavvur-ı bâtıl. Zehî hayâl-i muhâl!

— Ninem...

— Ne var güzelim?

— Kaldırın şu perdeleri;

Kefen midir nedir onlar?...

Yine sudâ-ı seri

Yatakda hastayı çıldırtıyor, sayıklatıyor;

Kadın bu sözleri duydukça ağlayıp yatıyor.

Zavallı annecik ümmid ü bîm içinde tebâh;

Önünde gözlerinin bir yığın türâb-ı siyâh;

Görür o toprağa üftâde nûr-i didesini,

Mezar iniltisidir zanneder boğuk sesini

Kılar yetîmi için Hâlık'ından istimdâd,

Yetîmeler gibi eyler için için feryâd.

Bu dul kadın bir o mahsûl-i ömr için yaşıyor;

Onun kemâline âid ümîdler taşıyor.

— Ninem!

— Nedir meleğim?

— Ağlıyor çocuklar, bak...

Bırak, bırak beni arsız çocuk!.. Ninem, toprak!

— Sayıklıyor yine. Yârabbi sen esirge bizi;

Bağışla yavrumu, onsuz bırakma lânemizi!

Zavallı anne soluk bir likâ-yi şefkattir;

Bu gün sekiz gün, o mehcûr-i hâb u râhattir.

Yegâne şevk-ı fuâdı yatakda bî-dermân,

Onun ümîd-i halâsıyle rûhu pür-helecân.

Tutup hayâlini âgûş-ı iktirâbında

Gezer bütün gece etrâf-ı câme-hâbında.

Bu kim bilir ne kadar böyle ber-devâm olacak,

O yaşlı gözlerine uykular harâm olacak;

Çocuk açılmayacak belki uykusundan hiç.

— Sakın, hanım, bu fenâ hissi etmeyin terviç;

Bakın, havâ ne güzel açtı, incilâ buldu;

Deminki velvele, şiddet sükûn-pezîr oldu.

Bulur çocuk da şifâlar, olursunuz mesrûr;

Hüdâ büyüktür, eder mâtemi mübeddel-i sûr.

Çocuk, o şimdi kavî bir civan; fakat mâder,

Zavallı, üstüne hâlâ çocuk gibi titrer.

Eklenme Tarihi: 22 Haziran 2014

Yorumlar

Yorum yapabilmeniz için üye girişi yapmalısınız...

Yazarın sitemizdeki eserleri

Arı Sokar - Tevfik Fikret (Şiir)

Bahar-ı Teranedar - Tevfik Fikret (Şiir)

Balıkçılar - Tevfik Fikret (Şiir)

Ferda - Tevfik Fikret (Şiir)

Halûkun Bayramı - Tevfik Fikret (Şiir)

Han-ı Yağma - Tevfik Fikret (Şiir)

Hasta Çocuk - Tevfik Fikret (Şiir)

Marangoz - Tevfik Fikret (Şiir)

Millet Şarkısı - Tevfik Fikret (Şiir)

Papatya - Tevfik Fikret (Şiir)

Sahaif-i Hayatımdan - Tevfik Fikret (Şiir)

Yağmur - Tevfik Fikret (Şiir)

© Metinlerin telif hakları yazarlara ya da yasal temsilcilerine aittir.

Kadın Cinayetlerini Durduracağız Platformu