Murabba

Ahmed Paşa

Günümüz Türkçesiyle birlikte...

Gül yüzünde göreli zülf-i semen-sây gönül

Kuru sevdada yiler bî-ser ü bî-pây gönül

Dimedüm mi sana dolaşma ana hay gönül

Vây gönül vây bu gönül vây gönül ey vây gönül

Çîn-i zülfünden umar nâfe-i hoş-bûy murâd

Bu hevâ yolma yıllarla yiler nite ki bâd

Ol dahı sencileyin itmedi ben hastayı yâd

Vây gönül vây bu gönül vây gönül ey vây gönül

Felegün nûş iderem nîşini sağarlar ile

Doğradı hâr-ı cefâ bağrumı hançerler ile

Baş koşam dimez idüm ben dahı dilberler ile

Vây gönül vây bu gönül vây gönül ey vây gönül

Yârun itden çoğ uyar ardına ağyâr dirîğ

Bize yâr olmadı ol şûh-ı sitem-kâr dirîğ

Kıldı bir dilber-i hercâyiyi dildâr dirîğ

Vây gönül vây bu gönül vây gönül ey vây gönül

Bizi hâk itdi hevâ yolına sevdâ nidelüm

Pâymâl eyledi ol zülf-i semen-sâ nidelüm

Kul idinmezdi güzeller bizi illâ nidelüm

Vây gönül vây bu gönül vây gönül ey vây gönül

Dest-kûtâhuma baş egmedi ol zülf-i dırâz

K'oldı şekker lebüne tûtî-i dil mahrem-i râz

Vaz geldüm ben eger gelse bu gönlüm dahı vaz

Vây gönül vây bu gönül vây gönül ey vây gönül

Dil dilerken yüzünün vaslını cândan dahı yiğ

Bir demin görür iken iki cihândan dahı yiğ

Akdı bir serve dahı âb-ı revândan dahı yiğ

Vây gönül vây bu gönül vây gönül ey vây gönül

Ben dimezdüm ki hevâ yolına serbâz gelem

Ney-i aşk ile gamun çengine demsâz gelem

Dir idüm aşk kopuzun işiderek vaz gelem

Vây gönül vây bu gönül vây gönül ey vây gönül

Ahmed'em kim okınur nâmum ile nâme-i aşk

Germdür sözlerimün sûzı ile hengâme-i aşk

Dil elinden biçilüpdür boyuma câme-i aşk

Vây gönül vây bu gönül vây gönül ey vây gönül!

Günümüz Türkçesiyle

Gönül, gül yüzünde yasemin kokulu saçını göreli,

Perişan hâlde kuru sevda peşinde dolanıp durmaktadır.

Ben sana, ona dolaşma demedim mi ey gönül!