Piyasa Yükselirken!

Bir iki ay evvel diyorlardı ki, yakında basına gün doğacak!.. Kalpten dua ettim, dedim ki:

- Ey geleceğin güneşi, sakın buraları cayır cayır yakma! Meğer ettiğim dualar kabul olmuş. Dün dediler

- Basına gün doğdu!..

Gerçekten, hava, ilkbaharı andıran bir gelişme ile yazdan kalma bir gün lâtifliğinde belirmişti.

Vapurda tesadüf ettiğim yeni yetişmelerden birine sordum:

- Doğacak dediğiniz gün bu mu idi? Muhbir olduğu halde, yazar tavrı takınarak:

- Ne yapalım? Bize doğan günler de böyle olur.

Yeni sermayeli gazete çıkacak. Bizim ücretler fırlıyor... Bir türlü otuz liradan yukarıya çıkamayan muhbirlik maaşı altmış, yetmişe, yazarlıklar iki yüz, iki yüz elliye!..

- Hay bereket! Daha?

- Bundan ötesi sağlık!. Hiç olmazsa. Adam akıllı bir öğle yemeği yeriz!

Babıâli Caddesine geldim. Bir iki sene evvel muhabirlikten yazarlığa terfi etmiş olan bir başkası önledi. Yüzü gülüyordu. Dedi ki:

- Duydunuz mu, piyasa yükseliyor!

- Ne gibi?

- Yazar maaşları...

- Allah versin!

- Siz hangisine yazacaksınız?

- Benim gazetelerim bana yeter!.. Siz fırsattan faydalanmaya bakın.

Bu aralık bir yeni yetişme daha yüzüme bakarak geçti. Beş on adım ötede oturdu. Anladım, beni bekliyordu. Yaklaştım. Alçak gönüllülükle dedi ki:

- Milliyete mi gideyim, Yeni Ses'e mi?

- Hangisi çok para veriyorsa!.. Fakat...

- Fakat?

Acele ettiği, ellerini ovuşturur gibi parmaklarını birbirine dolaştırmasından anlaşılıyordu. Dedim ki:

- İmtiyaz sahiplerini de, yönetim memurlarını da hesaba koy!..

- Ne demek istiyorsunuz?

- Malum a... Titiz olanlarıyla geçinmek, bizim gazetecilikte ayrıca bir hünerdir. Her işte olduğu gibi, Dimyata pirince giderken evdeki bulgurdan olmak ihtimali bu işte de vardır.

- Öyle ama altmış, yetmiş lira veriyorlar.

- Anladım oğlum. Fakat sen iş mi arıyorsun, vurgun mu? Ellerini yine ovuşturarak:

Otuz ile altmış, yetmiş arasında da.

Dayanamadım:

- Çok fark var!.. Haklısın... Hangisini gözün keserse ona git!.. Ne yaparsınız, geçim dünyası!..