Cesare Zavattini
...kısacası, gördük ki, gerçek son derece zengindi, sadece bu gerçeğe bakmayı bilmek gerekiyordu. Sanatçının görevi de, birtakım hilelere başvurarak seyirciyi heyecanlandırmak ya da tiksindirmek değil, onu kendisinin ya da başkalarının yaptığı şeyler üzerine düşünmeye (isterseniz heyecana hatta tiksinmeye) yöneltmekti. Böylelikle gerçek karşısında duyulan derin, bilinçaltı güvensizlikten, yalancı ve belli belirsiz bir kaçıştan, eşyaya, olaylara, insanlara sonsuz bir güvene geçildi.