Nasrettin Hoca Hikâyeleri

Orhan Veli eserin önsözünde yazdýðý manzumelerin vezni ve þekli hakkýnda þu açýklamayý yapar :

"Bunlarý yazarken La Fontaine'in, fable'lerinde kullandýðýna ben­zer bir nazým þekli kullandým. Ölçünün yer yer deðiþmesi, bu manzume­leri, hep ayný ölçüyle sürüp giden manzumelerdeki biteviyelikten kur­tardý. Ayaklarda da dilimizin Türkçeleþmesinden sonra þunun bunun uydurduðu kafiye kaidelerine baðlý kalmadým. Zaten, öteden beri, bu kaidelerin batý dillerindeki kaidelere benzemediðini görüp üzülürdüm." [1]

Fýkralarýn kaynaklarý hakkýnda þu bilgiyi verir :

"Fýkralarý seçmek için türlü kitaplara baþvurdum. Geçen yüzyýl içinde çýkmýþ taþ basmasý bir letaif kitabýndan baþka, elime, Tevfik Beyin kitabý, Hazine-i Letaif-i Lâmiî, Hikâyât-ý Vedâdî gibi kitaplar geçti. Ama Velet Çelebi tarafýndan tertiplendiðini duyduðum Behaî nüshasýnýn bütün bu kitaplarýn tetkikinden soma meydana getiril­diðini gördüm. Ayrýca bu kitapta, ötekinden berikinden alýnmýþ, bir iki yüz tane de yeni fýkra vardý. O zaman anladým ki. bu fýkralarýn hangisi Hocaya aittir, hangisi deðildir diye düþünmenin manasý yok. Zaten fýkralar okunduðu zaman da kolayca anlaþýlýyor, bütün bu hikâyeler bir kiþiye ait olamaz. Ýhtimal Nasrettin Hoca adýnda biri yaþamýþtýr; bu hikâyelerden bir kaçý da onun baþýndan geçmiþtir. Ama hepsini ona mal etmeye kalkýþmak, o hikâyelere baðlý bir hayatýn imkânsýzlýðýný görmemek demektir."