Estetik duyu veya zevk, hem zekâdan hem iradeden ayrýlýr; o ne teorik karakteri ne pratik karakteri olan, sui generis (kendine özgü) bir olgudur fakat esas itibarýyla subjektif bir temel üzerinde iþ görmesi bakýmýndan akla ve iradeye benzer. Doðruyu meydana getiren akýl, iyiyi meydana getiren irade olduðu gibi güzeli meydana geti­ren de zevktir. Güzellik eþyanýn içinde deðildir, estetik duygudan ayrý olarak var deðildir, nasýl zaman ve mekân teorik duyarlýðýn ürünü ise o da bu duyunun ürünüdür. Güzel, hoþa giden (nitelik), herkesin hoþuna giden (nice­lik), her ilgi ve kavramdan ayrý olarak hoþa giden (baðlantý), zorunlu olarak hoþa giden (modalite) þeydir.