Vedat Günyol
Bu dünyayı, hazları, lezzetleri, tatları yanında; acıları, yıkımları ile kimin için seviyoruz, insanlar için sevmiyorsak? Vereyim sana hanları, hamamları, paraları pulları görelim bakalım mutlu olabiliyor musun; olabilir misin bir çıkarsız dost bakışından uzaklarda?
Bu dünyayı seninle sevmişim ben.
“Benim sensiz bu dünya nemdir ey dost” diyor bir isimsiz ozanımız, güzelin güzeli, arınmış, kusursuz bir dille. İnsan sevgisini bundan daha güzel, bundan daha kestirme yoldan dile getiren bir ozana zor rastlarsınız. Çünkü sevgisi vurmuş sanatına, iki dizede varmış anlatımın doruğuna, değme ozanlara taş çıkartırcasına.