Kültür

...19. yüzyılın ikinci yarısı ve 20.yüzyılın ilk çeyreğinde, Fransız ve İngiliz fikir dünyası kültür yerine uygarlık kavramını yeğlemekteydi. Fransa’da Académie Française’in culture’ü uygarlık karşılığı olarak benimsemesi 1932’ye rastlar. Bilim, felsefe, teknolojide daha ileri olan İngiliz ve Fransızlar uygarlık’ı vahşet ve barbarlık evreleri karşısında kendilerine daha fazla yakıştırırken, Almanlar kültür’ü daha kolay benimsediler. On dokuzuncu yüzyıl sonlarında antropologlar buldukları hiç de vahşi olmayan küçük, basit, barışçı toplulukları kültür olarak adlandırdılar. Marx, Hegel’in Fransızca’daki esprit’ye daha yakın olan Geist ya da Objectiv Geist’ine karşı Kültür’u yeğliyor ve kültürel içeriğin çok geniş bir tanımını veriyordu: “Kültür, doğanın yarattıklarına karşılık İnsanoğlu’nun yarattığı her şeydir.”

Kavramın tarihine daha yakından bakıldığında On sekizinci yüzyıldan beslenen fakat On dokuzuncu yüzyılda netleşen bir kırılma hemen göze çarpar. Bu kırılma, Orta ve Doğu Avrupa’da gelişen tarihselci kültür anlayışı ile Anglo-Sakson kaynaklı yapısal-işlevselci kültür anlayışı arasındadır. On dokuzuncu yüzyılın geleneksel dünya egemenleri için tarihselci kültür anlayışının gereği yoktu; aksine onların dünya kurguları bakımından bu anlayış zararlı bile olabilirdi. O yüzden onlar diğerini, tarihi dışlayan bir kültür kavramını ve dolayısıyla antropolojik olanı beslediler. Fransa, İngiltere ve Amerika’daki gelenek bu anlayışa dayandı ve gelişti. On dokuzuncu yüzyılın mağdurları ise, kendi siyasi varlıksal meşruiyetlerini dayandırabilecekleri ve kendilerine “dünya egemenleri” karşısında ideolojik bir pozisyon yaratacak zemini aradılar ve orada tarihselci kültür kavramını buldular... Dolayısıyla, Anglo-Sakson kültür kavramı Anglo-Sakson dünyasına dışsal bir şey olarak kurgulanırken, Almanlar’ın kültür kavramı alabildiğine içsel ve özgül bir anlayışa dayanak olması bakımından “fark”ı esas alır...