Sultan Murad, bir gün kılık değiştirerek dolaşırken Bekri Mustafa'nın demlendiği yere gelir. O da oturup sohbete ve onlarla beraber içmeye başlar. Bekri, bir ara yeni gelene sorar:
"Hoş geldin ağa, adını bağışlar mısın?"
"Hoş bulduk! Adım Murad, ya senin adın ne?"
"Bana adıyla sanıyla Bekri Mustafa derler! Sana kim derler?"
"Bana da Sultan Murad derler!" deyince Bekri'nin ağzından şu sözler dökülüverir:
"Buyurun cenaze namazına!.."
Padişah, bu samimi davranış ve nükteli söz üzerine gülmeye başlayıp Bekri'yi affeder.