Türk halk kültüründe yakın zamanlara kadar ölen bir kişinin evinde çenesi bağlanarak baş tarafı Kıbleye doğru gelecek şekilde yatırılıp üzerine bir çarşaf atılarak üstüne bıçak ve sabun gibi nesneler konularak başında en az bir kişinin bulunduğu halde bir gece bekletilmesi yaygın bir uygulamaydı. Bu bekleme esnasında ölünün yanında hiç kimse olmaz ve bir kara kedinin cesedin üzerinden atlaması halinde o kişinin “hortlayacağı”na inanılırdı. Bu nedenle de ne olursa olsun mevtanın yanında en az bir kişinin bulunmasına dikkat ederlerdi. Çoğunlukla da bu grup gelenin gidenin eksik olmadığı 10-15 kişilik bir topluluk halinde olurdu. Bir dikkatsizlik neticesinde bir kara kedinin ölünün üzerinden atlaması sonucu ölen kişi mezarına gömülse de hortlayarak geceleri kalkıp dolaşacağına ve rast geldiği insanları korkutacağına hatta öldüreceğine inanılırdı. Bu tür ölülere hortlak adı verilir. Bunlar eksik bir işlem yapılması nedeniyle tam olarak diğer dünyaya intikal edememiş rahatsız ve insanlara zarar veren ölü ruhlardır. Türk şamanist inançlarındaki “körmöz”lere benzerler. Ya özel tekniklerle yeniden öldürülmeleri ya da eksik kalan işlemin de yapılmasıyla yeniden gömülmeleri gerektiğine inanılır.