17. yüzyıl halk şairlerindendir. Güney Anadolu’da Toroslar bölgesinde Türkmen aşiretleri arasında yaşamıştır. Gezgin şairlerdendir. Şiirlerinde göçebe Türkmen aşiretlerinin yaşayışının izleri görülür. Etkileyici üslubu ve engin duygu evreniyle Âşık edebiyatının en lirik şairlerinden biri kabul edilir. Şiirlerinde ağırlıklı olarak, ayrılık, gurbet, sıla özlemi, ölüm, aşk, doğa... temalarını işlemiştir. Tüm şiirlerini hece ile oluşturmuştur. Sade ve anlaşılır bir üslubu vardır. Halk dilini büyük bir ustalıkla şiirlerinde kullanmıştır. Şiirleri gerçekçidir. Şiirlerinin çıkış noktası yaşanan hayattır. Gerçek hayatta karşılaşılan güzele ve bizzat içinde yaşadığı tabiata tutkundur. Güzelleri ve yiğitleri över, dağlarla dertleşir. Aşık edebiyatına farklı bir söyleyiş tarzı getirmiş, kendisinden sonra gelen pek çok şairi etkilemiştir.