Ahmedî, XIV. yüzyılın ikinci yarısında, beylikler döneminin önde gelen şair ve yazarlarından biridir. 1335 yılında doğduğu tahmin edilen, eserleri ve şiirlerinde Ahmedî mahlasını kullanan şairin ismi, kaynaklarda Taceddin İbrahim olarak geçmektedir. Ahmedî’nin nerede doğduğu, nasıl bir hayat sürdüğü hakkında çelişkili ve farklı görüşler bulunmaktadır. Ahmedî ilk öğrenimini Anadolu’da yaptıktan sonra Mısır’a gitmiş ve eğitimini tamamlayarak 1360 yılında Anadolu’ya dönmüştür.

1360–1390 yılları arasında Aydınoğulları bölgesinde yaşayan ve Aydınoğlu Ayas Bey’e intisap eden şair, Ayas Bey’in oğlu Musa Bey’e hocalık yapmış ve onun için Mirkâtü’l-Edeb, Mîzânü’l-Edeb ve Mi‘yârü’l-Edeb adlı eserleri yazmıştır. Ayas Bey’den sonra Germiyan valisi ve Yıldırım’ın oğlu Emir Süleyman’ın yanında bulunan şair, bu şehzadenin ölümünden sonra da Çelebi Mehmed’in hizmetine girmiştir. İbn Arabşah’ın verdiği bilgilere göre Ahmedî, Çelebi Mehmed zamanında Amasya’da bulunmuştur. Kaynaklarda Ahmedî’nin 1412’de, 80 yaşlarında iken öldüğü belirtilir.